Sunnudagur

Til að fá næði og smá tíma fyrir sjálfa mig vakna ég eldsnemma á sunnudagsmorgini.

Barnabörnin taka allann minn vökutíma og ég er örmagna á kvöldin.

Það sem áður vakti hjá mér andúð og líklega fordóma- sjónvarpsgláp barna- er núna það besta sem ég veit.

Þetta byrjaði rosalega raffinerað, sameiginlegar máltíðir við eldhúsborðið, með spjalli um daginn og veginn við 3 ja ára og 9 ára telpur, núna má borði fyrir framan barnatímann og ekkert endilega hafa diskamottur undir matardiskunum.  Matarsletturnar eru hættar að fara í taugarnar á mér og ég er hætt að skipta um föt á okkur tvisvar á dag.   Þegar 3ja ára fegurðardís tekur um hálsinn á ömmu sinni smellir kossi á kinn og segir "hann amma er bestur" þá er bara gott að hafa fengið tómatsóssu og hor í kaupæti.

Foreldrarnir koma frá útlöndum á morgun, ég bæði hlakka til og kvíði fyrir.